Ongeduldig
Afgelopen week heb ik regelmatig geprobeerd om over m'n boek te praten en ik merk dat ik toch enigszins veranderd ben. Blijkbaar praat ik met niet meer zo veel liefde als dat ik voorheen deed.
Ik denk dat ik mijn geduld aan het verliezen ben.
Telkens als ik mijn boek vasthoud komt er geen enkel trots gevoel meer naar boven. Ik vind het niet bijzonder meer. Ik denk dat ik de hoop al een beetje opgegeven heb dat er ooit nog bekendheid aan gegeven wordt. Ik ken de juiste mensen niet en zoals ik al eerder heb aangegeven, ik ben een hele slechte verkoper. Ik ken de juiste kanalen niet en durf ook niet op mensen af te stappen. Hopeloos dus als je het mij vraagt.
Ergens hoop ik toch op een beetje bekendheid, en dit zal ook niet echt veranderen, maar op mijn manier zal ik toch mijn best blijven doen om Jaren Geleden meer naam te geven.
Een sprankje hoop blijft er altijd
